Solidyfikacja in-situ – prezentacja i kluczowe elementy
Na czym polega solidyfikacja in-situ?
Zestalanie i stabilizacja, inaczej solidyfikacja, jest jednym ze sposobów fizykochemicznego zmniejszania mobilności substancji niebezpiecznych w gruncie.
Podstawowe zasady stosowania solidyfikacji in-situ
W procesie stabilizacji zmniejsza się ryzyko związane z migracją zanieczyszczeń poprzez chemiczne przekształcenie substancji zanieczyszczających w mniej rozpuszczalne, immobilizowane i tym samym mniej toksyczne, a także poprzez zmianę niektórych parametrów fizycznych aby uzyskać poprawę wytrzymałości mechanicznej, zmniejszenie nasiąkliwości, zwiększenie mrozoodporności itp. Zabieg polega na ciśnieniowym wprowadzaniu do gruntu iniektu stabilizującego metale ciężkie i równoczesnym mieszaniu gruntu. Odpad po stabilizacji można wykorzystać jako kruszywo drogowe, kruszywo do budownictwa przemysłowego lub robót inżynieryjnych.
Kiedy stosujemy solidyfikację in-situ?
Solidyfikacja in-situ zazwyczaj stosowana jest do gruntów zanieczyszczonych metalami ciężkimi i innymi substancjami nieorganicznymi. Procesowi stabilizacji poddaje się najczęściej odpady szkodliwe o charakterze nieorganicznym lub które zawierają niewielkie ilości związków organicznych z których wymywają się rozpuszczalne związki chemiczne metali stanowiące substancje potencjalnie zagrażające środowisku naturalnemu.
